Wrocław-Dolina Baryczy-Żmigród-Trzebnica-Wrocław

Trzeci wyjazd do Parku Krajobrazowego Doliny Baryczy, który miał odczarować to miejsce po poprzednich nie do końca udanych wyjazdach, a szczególnie tym ostatnim, podczas którego doszło do wypadku na ścieżce rowerowej w kierunku Żmigrodu (spotkanie ze słupkiem zabezpieczającym wjazd innych pojazdów na drogę rowerową, którego notabene w tym roku już nie było).
Wybrana trasa przejazdu okazała się bardzo ciekawa widokowo, a szczególnie odcinki leśne oraz wzdłuż stawów hodowlanych, jednakże można ją jeszcze zmodyfikować unikając słabej jakości odcinków asfaltowych na północy Doliny Baryczy oraz w okolicach Trzebnicy. Ciepły posiłek zjadłem w ostatniej kebabowni, która pozostał w Żmigrodzie.
To była najdłuższa i najbardziej wymagająca jak do tej pory wycieczka po tamtych terenach, czego efektem był tradycyjny kryzys na podjeździe pod Trzebnicę oraz "incydent" już w samym Wrocławiu. 
Wyjazd miał się odbyć na moich zasadach i wszystko na to wskazywało, że tak będzie, aż do samego miasta, gdzie los postanowił dać mi pstryczka w nos za moje zadufanie. Jadąc już na dużym zmęczeniu za dwójką rowerzystów ponownie nie zauważyłem cholernego słupka na ścieżce rowerowej (cóż za chichot losu), w ułamkach sekundy przed uderzeniem w niego po raz kolejny widziałem siebie leżącego na ziemi. Jednakże tym razem nie wjechałem w niego centralnie, tylko zahaczyłem bokiem, a sam słupek także lekko się poddał, dzięki czemu udało mi się nawet utrzymać na rowerze, żeby jednak nie było tak kolorowo ślad w postaci szramy na kolanie i siniaka na udzie po tym wydarzeniu mam. Również sam rower ucierpiał w trakcie tego zdarzenia: połamała się nakładka na pedał oraz wygięła przednia tarcza hamulcowa. Tarcza oberwała na tyle mocno, że jest mało prawdopodobne, aby udało się ją naprostować, choć na tak wygiętej tarczy dojechałem bez większych kłopotów do domu.
Niestety zła passa nadal trwa, miejmy nadzieję, że zgodnie z prawem serii w końcu się skończy.